Hem evin içinde olup hem de dünya da sınırların kalktığını hissetmek, dokunarak iletişimi seven bir toplumda yaşayıp, en yakınımıza kendi isteğimizle uzak durmak, kabul etmekte zorlansak da artık işyerlerine fiziki olarak o kadar da ihtiyacımızın olmadığı gerçeği ile yüzleşmek ve “işyeri” kavramının geldiği nokta…vb. gibi tezat ama gerçeklerle dolu bir süreçten geçiyoruz.

Bu elbette hepimiz için çok zorlayıcı bir süreç, ancak hayatımızın her zorlayıcı evresinde olduğu gibi, bu sürecin de bize kattıklarını ve daha da güçlendirdiğini unutmamak gerekir.

Bu süreçte yaşanan güçlü yanları kendimize ders çıkartarak alıp ilerlemek, bu konuda yol gösterici olmak toplumumuzun en başta aydın ve lider kesiminin yapacağı en önemli görevlerdendir.

Pandeminin ilk aylarında, evlerden ilk çıkamadığımız zamanlarda, Dünyanın nasıl biraz da olsa daha rahat nefes aldığını hep birlikte gördük. Doğa, bulduğu her fırsatta kendini tamir etme özelliğini harekete geçirdiğini bize gösterdi. Gelecekte susuz kalma tehdidiyle karşı karşıyayız, kuraklık ve su göçleri çok da uzak değil. Ve kuraklık yeni pandemileri tetikleyebilir.

Çocuklarımıza bu şekilde bir dünya bırakamayız ve bırakmamalıyız.

Mekanik sektörde iş yine yatırımcısından projecisine, inşaat firmasından satışçısına, farkındalıklı mühendislerimizin çözümlerine dönmektedir.

Tüm binaları farkındalıklı ve doğaya saygılı çözümlerle birleştirmek, kendi kendine yetebilecek binalar inşaa etmek, ince detaylarla her türlü enerji sarfiyatının azaltılmasına yönelik çalışılmış mühendislik harikaları çok da uzakta olmamalı.

Geleceği hiç düşünmeden çocuklarımıza bırakabileceğimiz binaların çoğalmasını ve onların hafızalarından da kolay kolay silinmeyecek pandeminin, onlarda da yüksek farkındalık yaratmış olmasını ve Hepimiz için “doğurgan toprak ana”ya daha saygılı olduğumuz sürdürülebilir bir dünya diliyorum.

Fulya Ernil

EDİTOR